Παχυσαρκία Θεραπεία με βελονισμό

Θεραπεία χρόνιας παχυσαρκίας χωρίς φάρμακα και χάπια

Χρόνια νόσος της ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑΣ

ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ – είναι η παθολογική αύξηση εναπόθεσης λιπώδους ιστού στο ανθρώπινο σώμα. Θεωρείται χρόνια νόσος και σήμερα έχει πάρει μεγέθη επιδημίας. Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας επισημαίνει ότι γύρω στο 30% του πληθυσμού του πλανήτη είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι. Η Ελλάδα έχει τα υψηλότερα ποσοστά παχυσαρκίας στην Ευρώπη. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΣΥ (Εθνική Στατιστική Υπηρεσία), η Ελλάδα κατέχει την πρώτη θέση στην Ευρώπη στη παχυσαρκία των ανδρών (26,7%) ενώ ο γυναικείος πληθυσμός βρίσκεται στη δεύτερη θέση με ποσοστά 17,8%.

ΠΟΙΟΣ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΠΑΧΥΣΑΡΚΟΣ ;

Από τεχνικές για το υπολογισμό ή τη μέτρηση του ολικού σωματικού βάρους και καθορισμού της παχυσαρκίας, ο πιο αποδεκτός τρόπος βασίζεται στη μέτρηση του Δείκτη Σωματικής Μάζας (ΔΣΜ). Υπολογίζεται με τη διαίρεση του σωματικού βάρους σε κιλά, δια το ύψος σε μέτρα στο τετράγωνο (βάρος σε κιλά / ύψος σε μ²). Με ΔΣΜ > 25-29,5 το άτομο θεωρείται υπέρβαρο. Με ΔΣΜ >30 το άτομο θεωρείται παχύσαρκο.
Ανάλογα με την τοποθεσία συσσωρευμένου λιπώδους ιστού, ξεχωρίζουμε δύο τύπους παχυσαρκίας
– Σπλαχνικός με αυξημένες εναποθέσεις στη κοιλιακή και υπομασχάλια χώρα. Συσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο για καρδιοπάθεια, σακχαρώδη διαβήτη, υπέρταση, χολοκυστοπάθεια και κακοήθη νεοπλασία.
– Γυναικοειδής τύπος με αυξημένη εναπόθεση λιπώδους ιστού υποδερμικά στην κάτω-κοιλιακή χώρα και περιφέρεια των γλουτών.
Όσο αυξάνεται ο ΔΣΜ του ατόμου, τόσο αυξάνονται και οι πιθανότητες εμφάνισης επιπλοκών στην υγεία του παχύσαρκου. Η νόσος της παχυσαρκίας πια ταλανίζει το πληθυσμό του πλανήτη και παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στη “θανατηφόρα τετράδα” του αιώνα, αυξάνοντας τα ποσοστά θνησιμότητας μαζί με τη στεφανιαία νόσο, τον σακχαρώδη διαβήτη και την αρτηριακή υπέρταση.

ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑΣ

Η παχυσαρκία, σύμφωνα με τα αίτια της παθογένεσης της, ταξινομείται σαν πρωτοπαθής και δευτεροπαθής.

Η πρωτοπαθής παχυσαρκία
– προκαθορισμένη από γενετική ευπάθεια. Η γεννητική επιρρέπεια στην παχυσαρκία έχει μελετηθεί αρκετά και πιστεύεται ότι 30% έως 50% της μεταβλητότητας των αποθεμάτων του σωματικού λίπους καθορίζεται γενετικά. Ως εκ τούτου, η παχυσαρκία αυτού του τύπου εμφανίζεται μόνο σε αλληλοεπίδραση με τους περιβαλλοντικούς παράγοντες (όπως διατροφικές συνήθειες, έλλειψη φυσικής άσκησης, βλαπτικές συνήθειες κ.λ.π.).
– παχυσαρκία εξωγενής που το αίτιό της είναι δυσαναλογία μεταξύ της ποσότητας προσλαμβανόμενης διατροφικής ενέργειας και καταναλωτικών αναγκών του οργανισμού. Ας πούμε για παράδειγμα 500 γρ. λιπώδη ιστού στον άνθρωπο αντιστοιχούν περίπου σε 3500 Kcal. Οι ενεργητικές ανάγκες ενός ενήλικου με μέτρια φυσική δραστηριότητα είναι 3000 Kcal ημερησίως. Αν η ημερήσια πρόσληψη θα αυξηθεί στα 3100 Kcal (μόνο 3% παραπάνω), τότε στη διάρκεια ενός χρόνου ο λιπώδης ιστός θα αυξηθεί κατά 5 κιλά.

Η δευτεροπαθής παχυσαρκία
– παχυσαρκία λόγω ενδοκρινολογικών παθήσεων όπως υπογοναδισμός, υποθυρεοειδισμός, ινσουλίνωμα, νόσος Cushing, σύνδρομο πολυκυστικής ωοθήκης.
– παχυσαρκία λόγω υποθαλαμικής βλάβης και διαταραχής της ικανότητας του υποθαλάμου να εκτελέσει τον φυσιολογικό του ρόλο ως κέντρο ελέγχου του ισοζυγίου ενέργειας, του σωματικού βάρους, του βαθμού πληρότητας των λιποκυττάρων και του αισθήματος κορεσμού / τροποποιημένη έκκριση νευροπεπτιδίου Υ, υπεύθυνη για τη διέγερση της όρεξης και την ισορροπία δραστηριότητας συμπαθητικού-παρασυμπαθητικού.
– παχυσαρκία από μεταβολικά αίτια χαρακτηριζόμενη από αυξημένη ταχύτητα λιπογένεσης, διαταραχές κατανάλωσης των λιπών, οξείδωση και μειωμένη ικανότητα σύνθεσης ενδογενούς γλυκόζης.
– παχυσαρκία λόγω νευροψυχικών διαταραχών που εμπεριέχει μια μεγάλη ομάδα ασθενών με επιπλοκές παρατεταμένου στρες (αγχώδης νεύρωση, αϋπνία, χρόνια κόπωση, ψυχογενής βουλιμία, κ.τ.λ.)
– φαρμακογενής παχυσαρκία (ψυχοτρόπα, κορτικοειδή φάρμακα)

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑΣ ΣΤΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ

Η παχυσαρκία ως χρόνια νόσος δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται απλώς ως μια αισθητική ιδιομορφία ή πρόβλημα αλλά ως σοβαρότερη νοσολογική οντότητα, επιφέρουσα ένα μεγάλο αριθμό δευτεροπαθών επιπλοκών στον οργανισμό και η οποία απαιτεί ολοκληρωμένη ιατρική αντιμετώπιση.
Η χρόνια νόσος της παχυσαρκίας στενά σχετίζεται είτε προκαλεί :

1. στο καρδιοαγγειακό σύστημα
– αρτηριακή υπέρταση 2,5 φορές υψηλότερη εμφάνισή της στους παχύσαρκους. Ως εκ τούτου εγκεφαλικά επεισόδια λόγω υπέρτασης έχουν την χειρότερη έκβαση στους παχύσαρκους με αύξηση θνησιμότητας κατά διπλάσιο, σε σχέση με τους ασθενείς κανονικού βάρους. Βάσει μελετών σε μεγάλες ομάδες ατόμων με παχυσαρκία (FRAMINGHAM STUDY Η.Π.Α.) η αρτηριακή πίεση αυξάνεται κατά 6,5 μονάδες για κάθε αύξηση σωματικού βάρους κατά 10%.
– Οι παχύσαρκοι άρρωστοι που έχουν παχυσαρκία σπλαχνικού τύπου είτε παχυσαρκία που τους εμφανίστηκε σε νεαρή ηλικία έχουν αυξημένο κίνδυνο αθηρωματικής νόσου των αγγείων, στεφανιαίας νόσου και εμφράγματος του μυοκαρδίου. Το 50% των παχύσαρκων έχουν αθηροσκλήρυνση, άνδρες μέσης ηλικίας με ΔΣΜ>25 έχουν κίνδυνο εμφράγματος 20 φορές παραπάνω από τους συνομηλίκους με κανονικό βάρος.
– παχυσαρκία και ιδιαίτερα σπλαχνικού τύπου οδηγεί σε φλεβική στάση, θρομβώσεις του εν τω βάθει φλεβικού συστήματος και συνεπώς κίνδυνο θρομβοεμβολής.

2. στο αναπνευστικό σύστημα
Η παχυσαρκία και ιδιαίτερα σπλαχνικού τύπου, μηχανικά περιορίζει την ολική πνευμονική χωρητικότητα (TLC),αυξάνει το έργο του αερισμού και μειώνει την ανταλλαγή των αερίων. Οι παχύσαρκοι κινδυνεύουν να εμφανίσουν:
– σύνδρομο υποαερισμού η πιο βαριά μορφή της οποίας είναι το σύνδρομο Pickwick που χαρακτηρίζεται από
– βαριά παχυσαρκία
– διαταραχή αναπνευστικής λειτουργίας
– υπνηλία
– κυάνωση
– δευτεροπαθή πολυκυτταραιμία
– δυσλειτουργία δεξιάς κοιλίας
– σύνδρομο νυχτερινής παροξυσμικής άπνοιας

3. στο γαστρεντερολογικό σύστημα
Η παχυσαρκία αυξάνει τις πιθανότητες εμφάνισης:
– χοληδοχολιθίασης. Σύμφωνα με στατιστικές, γυναίκες με ΔΣΜ>30 αποκτούν διπλό και με ΔΣΜ>45 εφταπλάσιο κίνδυνο εμφάνισης λίθων στα χοληφόρα αγγεία και στη χοληδόχο κύστη. Σκόπιμο είναι όμως να επισημαίνουμε εδώ ότι δίαιτες φτωχές σε λιπαρά στοιχεία έχουν ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο χολολιθίασης διότι η περιεκτικότητα των τροφών σε λίπος παίζει σπουδαίο ρόλο στην λιθογένεση της χοληδόχου κύστης. Όσο μικρότερη είναι η ποσότητα των λιπών που προσλαμβάνεται τόσο λιγότερη σύσπαση της χοληδόχου κύστης αναμένεται. Η μειωμένη κινητικότητα αυτή δημιουργεί στάση χολής και εμφάνιση “χολικής λάσπης” που έχει ρίσκο λιθογένεσης. Οπότε δίαιτες με χαμηλή θερμιδική περιεκτικότητα (800-1000 Κcal) φρόνιμο είναι να έχουν τουλάχιστον 15-30 γρ. λίπος για την ομαλή διατήρηση της λειτουργίας των χοληφόρων αγγείων και της χοληδόχου κύστης.

Η παχυσαρκία βλάπτει σοβαρά την φυσιολογική λειτουργία του ήπατος και αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης:
– μη αλκοολικής λιπώδους εκφύλισης του ήπατος
– κύρωσης του ήπατος

Εκτός από τα παραπάνω αναφερόμενα η παχυσαρκία σχετίζεται με:
– κακοήθεις νεοπλασίες οισοφάγου, χοληδόχου κύστης, παγκρέατος, μαστού, νεφρού, μήτρας, τραχήλου της μήτρας και του προστάτη
– διαταραχές μεταβολισμού (σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, μεταβολικό σύνδρομο, δυσλιπιδαιμία)
– αρθροπάθειες και σπονδυλοπάθειες
– ποδάγρα
– διαταραχές ουρογεννητικού συστήματος
> στις γυναίκες – δυσμηνόρροια, αμηνόρροια, υπογονιμότητα, ακράτεια ούρων
> στους άνδρες – ανικανότητα, μείωση libido, προστατίτιδα. Ο λιπώδης ιστός έχει την ικανότητα να παράγει οιστρογόνα και να μειώνει την παραγωγή τεστοστερόνης.
– νευροψυχικές διαταραχές, όπως:
– βουλιμία
– αγχώδης νεύρωση
– κατάθλιψη
– σύνδρομο νυχτερινής πολυφαγίας

Ολοκληρώνοντας πρέπει να αναφερθούμε και στο εξής:
Παρά τις τόσο σοβαρές επιπτώσεις της παχυσαρκίας στην υγεία, ακόμα δεν δίνεται η αρμόζουσα προσοχή στην προληπτική και θεραπευτική αντιμετώπισή της, ούτε από τους ίδιους τους ασθενείς, ούτε από το περιβάλλον τους, ούτε από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες. Οι ασφάλειες σπάνια χρηματοδοτούν προγράμματα θεραπείας για παχυσαρκία, δεν αναφερόμαστε καν στα προγράμματα πρόληψης που είναι ακόμη σπουδαιότερα. Εν τω μεταξύ το κόστος της ιατρικής μέριμνας των πολιτών που πάσχουν από τις συνέπειες και την ίδια την παχυσαρκία, ανέρχεται στα μεγαλύτερα ύψη. Η μάστιγα του αιώνα μας, η παχυσαρκία, που ανέπτυξε μορφή πανδημίας σ’ όλο τον κόσμο και αφορά ιδιαιτέρως τα παιδιά μας χρήζει άμεσης αντιμετώπισης.

ΙΑΤΡΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑΣ

Παρά την πολυπλοκότητα των αιτίων, των τύπων και τη σοβαρότητα των συνεπειών της, η παχυσαρκία είναι αντιμετωπίσιμη! Υπέρβαρα και παχύσαρκα άτομα που προσπαθούν να απαλλαχτούν από περιττά κιλά κατά πρώτο λόγο πρέπει να κατανοήσουν ότι το περιττό βάρος, ανεξαρτήτως της παθογένειάς του, οφείλεται στη δυσαναλογία μεταξύ της διατροφικής πρόσληψης σε ενέργεια και των καταναλωτικών αναγκών του συγκεκριμένου οργανισμού. Στην πρωτοπαθή παχυσαρκία επαρκεί η αλλαγή των διατροφικών συνηθειών και η αύξηση της φυσικής δραστηριότητας.
Στη δευτεροπαθή παχυσαρκία, τα παραπάνω αναφερόμενα πρέπει να συνοδεύονται με την θεραπεία της παθολογικής αιτίας της.

Ο ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΒΕΛΟΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑΣ

Ο βελονισμός είναι από τις αρχαιότερες θεραπευτικές τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν και χρονολογείται από τη λίθινη εποχή όπου σύμφωνα με ευρήματα ανασκαφών, χρησιμοποιήθηκαν πέτρινες βελόνες τις οποίες αργότερα αντικατέστησαν οι μεταλλικές από χαλκό, ασήμι, χρυσό.
Οι αρχαίοι θεραπευτές ανακάλυψαν και κατέγραψαν στα βιβλία της εποχής τους (2698 π.Χ.) ειδικά σημεία στο ανθρώπινο σώμα, ο ερεθισμός των οποίων με νυγμό της βελόνας είτε με καυτηριασμό με μόξα (αψιθιά) είχε θεραπευτική επίδραση στον οργανισμό. Στη σύγχρονη εποχή, τα ειδικά αυτά σημεία έχουν εξεταστεί και ερευνηθεί σύμφωνα με τα επιτεύγματα της επιστημονικής γνώσης της ανατομίας, φυσιολογίας, βιοχημείας και πράγματι διαπιστώνονται χαρακτηριστικές ιδιαιτερότητες στα αναφερόμενα αυτά σημεία. Ο αριθμός τους κυμαίνεται από 700 ως 1200 συνολικά και έχουν ονομαστεί “Βιολογικά Ευεργετικά Σημεία”.

Ωτοβελονισμός για την καταπολέμηση της βουλιμίας

 

Η θεραπευτική επίδραση του βελονισμού σήμερα ερμηνεύεται και βασίζεται στο γεγονός της θετικής επίδρασής του, μέσω του ερεθισμού των καταλλήλων σημείων, στη ρύθμιση του νευροενδοκρινολογικού συστήματος. Το ενδοκρινολογικό και το νευρικό – είναι τα σπουδαιότερα συστήματα ελέγχου και συντονισμού της λειτουργίας των τρισεκατομμυρίων κυττάρων του ανθρώπινου οργανισμού. Τα δύο αυτά συστήματα ελέγχουν και ρυθμίζουν τη σωστή λειτουργία οργάνων, ιστών, συστημάτων του σώματός μας, καθώς και αυτό που συνολικά γνωρίζουμε ως ανθρώπινη συμπεριφορά.

Ο ερεθισμός στη περιφέρεια του σώματος των καταλλήλων για κάθε νοσολογική οντότητα βελονιστικών σημείων, παράγει σήματα, που μέσω των νευρικών οδών αποστέλλονται προς το κέντρο αναφοράς, τον εγκέφαλο. Αφού επεξεργαστούν εκεί, θα διαβιβαστούν ως εντολές μέσω του ενδοκρινολογικού και νευρικού συστήματος στους πάσχοντες ιστούς και στα όργανα, με σκοπό να επανέλθει η φυσιολογική ισορροπία στη διαταραγμένη λειτουργία τους.

Ο βελονισμός ως θεραπευτικό μέσο έχει πια αναγνωριστεί σ’ όλο τον κόσμο και αφορά ένα μεγάλο αριθμό παθήσεων όπου χρησιμοποιείται ως αυτοτελής θεραπεία. Στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας, η βελονοθεραπεία θα βοηθήσει οριστικά :
– να μειώσει την όρεξη, προσφέροντας άνεση και απαλλαγή από την αίσθηση της πείνας στις καινούριες συνθήκες διατροφικών αλλαγών. Αυτό επιτυγχάνεται δια της εισαγωγής στο αυτί ειδικών βελονών – clips οι οποίες είναι από υποαλλεργικό υλικό και μπορούν να παραμένουν στους ιστούς για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς κανένα πρόβλημα, ώσπου το άτομο θα έχει συνηθίσει στη πρόσληψη μικρότερης ποσότητας τροφής.
– να αυξήσει το έργο των απεκκριτικών οργάνων (έντερο, νεφρά)
– να ρυθμίσει την σωστή πέψη και απορρόφηση των τροφών και τις μεταβολικές διαδικασίες του οργανισμού
– να βοηθήσει στην αποκατάσταση της φυσιολογικής λειτουργίας του ενδοκρινολογικού και του νευρικού συστήματος

Εκτός των παραπάνω, στη δευτεροπαθή παχυσαρκία, ο βελονισμός αντιμετωπίζει με άριστα αποτελέσματα κατά πρώτο λόγο τη μεγάλη γκάμα των παθολογικών αιτίων της παχυσαρκίας και κατά δεύτερο λόγο, χρησιμοποιείται στη θεραπευτική αγωγή κατά των επιπτώσεων της παχυσαρκίας που ήδη αναφέρθηκαν.

Με πολύ αγάπη προς όλους τους αναγνώστες.
Σοφία Γιάχινα – Ιατρός Βελονίστρια

Οσφυαλγία Δισκοπάθεια Θεραπεία με βελονισμό

Θεραπεία χρόνιων παθήσεων της σπονδυλικής στήλης χωρίς φάρμακα

Η ΣΠΟΝΔΥΛΙΚΗ ΣΤΗΛΗ ΠΑΙΖΕΙ ΤΟΝ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟ ΡΟΛΟ ΣΤΗ ΣΩΣΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ.

Είναι το Α και το Ω της υγείας μας! Αφενός μεν είναι ο εκτελεστής της κινητικής και υποστηρικτικής λειτουργίας του μυοσκελετικού συστήματος και αφετέρου ο νωτιαίος μυελός που βρίσκεται στο κέλυφος της σπονδυλικής στήλης είναι ο μεταφορέας των πληροφοριών και των εντολών από το περιφερικό νευρικό σύστημα προς το κεντρικό και αντιθέτως.

Κάθε σπόνδυλος επηρεάζει κάποιο ζωτικό όργανο, π.χ. ο 1ος αυχενικός σπόνδυλος επηρεάζει την αιμάτωση του εγκεφάλου, ο 2ος θωρακικός επηρεάζει την καρδιά, ο 6ος θωρακικός το στομάχι, ο 11ος θωρακικός τα νεφρά και τους ουρητήρες, ο 5ος οσφυϊκός τα κάτω άκρα (από την κνήμη και κάτω), κλπ.

Κάθε περιοχή της σπονδυλικής στήλης (αυχενική, θωρακική, οσφυϊκή και ιερή (υπάρχει και 5η, ο κόκκυγας), είναι υπεύθυνη για την εκτέλεση ζωτικών λειτουργιών του οργανισμού μας χρησημοποιώντας το λεγόμενο ριζικό νευρικό σύστημα. Τα νεύρα αυτά εκφύονται από τα μεσοσπονδύλια διαστήματα. Η δισκοπάθεια ή κήλη του μεσοσπονδύλιου δίσκου στην οποία υφίσταται η συμπίεση της νευρικής ρίζας, επιφέρει όχι μόνο άλγος των παρακείμενων ιστών αλλά και δυσλειτουργία όλου του νευροτομίου και των οργάνων που αντιστοιχούν στο ύψος της πάσχουσας νευρικής ρίζας.

Κατά αυτόν τον τρόπο π.χ. η αυχενική δισκοεκφύλιση μπορεί να εκδηλωθεί με:
– χρόνια υποτροπιάζουσα αυχεναλγία και με επέκταση στον ώμο και στον βραχίονα
– ινομυαλγία ή κεφαλαλγία
– διαταραχές ισορροπίας
– ανεπάρκεια σπονδυλοβασικής αρτηρίας
– ατροφικές αλλοιώσεις των κυττάρων του εγκεφάλου

Δισκοπάθεια

Οι δισκοπάθειες και οι κήλες του κατώτερου τμήματος της σπονδυλικής στήλης εκτός από τους πόνους, σε σοβαρές περιπτώσεις, επιφέρουν:
– διαταραχή κινητικότητας και ατροφικές αλλοιώσεις του ποδός
– δυσλειτουργίες του εντέρου
– διαταραχές ουρολογικού συστήματος
– διαταραχές αναπαραγωγικής και σεξουαλικής ικανότητας

Η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας συνιστά και ορίζει την βελονοθεραπεία σαν πρώτης επιλογής θεραπευτικό μέσο στην αντιμετώπιση παθήσεων της σπονδυλικής στήλης με άριστα αποτελέσματα (WHO Chronicle, 1980, 34-249).

Κινησιοθεραπεία με ταινίες (taping)

Στο ιατρείο μου με την μεγάλη εμπειρία μετά από 25 χρόνια εργασίας σε αυτόν τον κλάδο, εφαρμόζω επιτυχώς την βελονοθεραπεία αντιμετωπίζοντας όλα τα παραπάνω αναφερόμενα προβλήματα υγείας, προσφέροντας στους ασθενείς μου ξανά την πολυτιμότερη ποιότητα της ζωής και κίνησης, αποφεύγοντας εντελώς αναλγητικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα, η παρατεταμένη χρήση των οποίων επιφυλάσσει σοβαρές παρενέργειες. Ο βελονισμός ανακουφίζει μεν από τους πόνους αλλά παράλληλα καταπολεμά τις φλεγμονώδεις διεργασίες, χρησιμοποιώντας ενδογενή φάρμακα του οργανισμού μας. Σε κάποιες περιπτώσεις εφαρμόζεται και έλξη της σπονδυλικής στήλης, για να αντιμετωπιστούν τυχόν προβλήματα των πελμάτων που είναι σε θέση να δημιουργήσουν αλλοιώσεις όλου του σκελετικού ιστού, φτάνοντας μέχρι τις γνάθους (π.χ. πλατυποδία). Άν χρειαστεί θα εφαρμοστεί κινησιοθεραπεία με ειδικές ταινίες.

Θα συστηθεί διατροφή ευεργετική προς τα οστά και τον συνδετικό ιστό καθώς και ειδική γυμναστική. Εάν έχετε περιττά κιλά και εδώ ο βελονισμός θα βοηθήσει να επαναφέρουμε το μεταβολισμό σας σε καλυτέρα επίπεδα, ενώ συγχρόνως δεν θα πεινάτε με τοποθέτηση 2 βελονών στα αυτιά. Το βάρος σας έχει τεράστια σημασία για την υγεία της σπονδυλικής στήλης.

Μη διστάσετε να απευθυνθείτε σε ιατρό εγκαίρως – όσο πιο πρόσφατη είναι η πάθηση τόσο πιο γρήγορα θεραπεύεται. Συνήθως για πλήρη αποκατάσταση αρκούν 7 – 10 συνεδρίες με την ανακούφιση να ξεκινά από την πρώτη κιόλας εφαρμογή.

Ιδιαίτερο κάλεσμα θέλω να απευθύνω προς τους γονείς – είναι άκρως απαραίτητος ο τακτικός έλεγχος της ράχης και των πελμάτων των παιδιών σας! Τεράστιο ποσοστό προβλημάτων του μυοσκελετικού συστήματος δημιουργείται κατά τα σχολικά χρόνια! Κακή στάση στο διάβασμα, στο κομπιούτερ, έλλειψη συστηματικής άσκησης, (χάθηκε και η αλάνα της γειτονιάς), προβλήματα στα πέλματα που έχουν διαφύγει της προσοχής του πολυάσχολου γονιού, ύπουλα και μεθοδικά όμως καταστρέφουν την υγεία των παιδιών μας. Πάντα είναι καλύτερα να προλαμβάνουμε τις ζημιές παρά να τις γιατρεύουμε. Ο ρόλος της πολιτείας είναι ανύπαρκτος (θα έπρεπε να πραγματοποιούνται έλεγχοι στα σχολεία και μάλιστα δωρεάν!), οπότε πάρτε τα ηνία στα χέρια σας.

Στο Ιατρείο μου, σε όσους γονείς επιθυμούν, προσφέρω δωρεάν πλήρη εξέταση των παιδιών τους.

Με πολύ αγάπη προς όλους τους αναγνώστες.
Σοφία Γιάχινα – Ιατρός Βελονίστρια

Κατεβάστε το άρθρο σε PDF

Ημικρανία – Θεραπεία με βελονισμό

Ημικρανία – Θεραπεία χωρίς φάρμακα

Η Θεραπεία της ημικρανίας και ο βελονισμός
Περιγραφές της ημικρανίας συναντάμε στα αρχαία κείμενα των Κινέζων πριν από 3000 χρόνια. Αυτή η νοσολογική οντότητα αναφέρεται και από τον Ιπποκράτη. Η λέξη ημικρανία προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη ”Hemicrania” – το μισό του κεφαλιού.

Η ημικρανία είναι έντονος πονοκέφαλος κατατοπισμένος στο ήμισυ του κεφαλιού, πολλές φορές με εμφάνιση του φαινόμενου της λεγομένης «αύρας» που προηγείται του πόνου (θόλωση της όρασης, μυγάκια και φωτεινά φλασάκια στα μάτια, διαταραχή της όσφρησης, της ομιλίας, ίλιγγος).

Η ημικρανία είναι είδος πονοκεφάλου το όποιο έχει αγγειακή προέλευση. Ο πόνος συνήθως εντοπίζεται στους κροτάφους, στο μέτωπο, στο μάτι, στο αυτί, στη γνάθο και αρκετά συχνά στην περιοχή του αυχένα η στην ωμοπλάτη. Όλα τα παραπάνω εξαρτώνται από πια κρανιακά αγγεία τα οποία έχουν διασταλεί και προκαλούν μη σωστή αιμάτωση των εγκεφαλικών κύτταρων λόγω συμπίεσής τους από τους παρακείμενους ιστούς. Οξύς, αυξανόμενης έντασης πονοκέφαλος που μπορεί να συνοδεύεται από τάση για εμετό, ίλιγγο, φωτοφοβία, διάρροια, συχνουρία και ρίγη. Συνήθως διαρκεί από μερικές ώρες μέχρι και 3 μέρες, εξαντλώντας τις ψυχικές και σωματικές δυνάμεις του πάσχοντος.

Με το πέρας της κρίσης, για αρκετές ημέρες ο άρρωστος νιώθει εξαντλημένος ανίκανος να εργαστεί και γενικώς να ανταποκριθεί φυσιολογικά στης καθημερινές του υποχρεώσεις. Με επαναλαμβανόμενες κρίσεις επί μακρό χρονικό διάστημα η νόσος αυτή καθιστά τον πάσχοντα σχεδόν ανάπηρο.

Κάθε δυνατός πονοκέφαλος χρήζει ιατρικής διερεύνησης με σκοπό τον αποκλεισμό επικινδύνων για την ζωή του ασθενούς καταστάσεων που συνοδεύονται με έντονη κεφαλαλγία όπως όγκος, ανεύρυσμα η αιμάτωμα του εγκέφαλου. Εφόσον έχουν αποκλειστεί αυτά τα παραπάνω θανατηφόρα πολλές φορές αίτια πονοκέφαλου και επιβεβαιωθεί η διάγνωση της ημικρανίας από τον ιατρό, ο άρρωστος θα πρέπει να αποφεύγει κατά πρώτο λόγο εκλεκτικούς παράγοντες της εμφάνισης της ημικρανίας, όπως:

Αλκοόλ
Υπερβολική σωματική κόπωση
Πολύ δυνατό τεχνητό φως ή διακεκομμένο φώς με φλας
Στρες
Όσφρηση εντόνων οσμών (ακόμη και μιας κολώνιας)
Έλλειψη ύπνου
Η έμμηνος ρύση και οι απότομες αλλαγές του καιρού, επίσης μπορούν να προκαλέσουν κρίση ημικρανίας

Η θεραπεία της ημικρανίας με κλασσικές μεθόδους περιορίζεται στη χορήγηση αγγειοσυσταλτικών φαρμάκων σε συνδυασμό με ισχυρά παυσίπονα για την αντιμετώπιση της κρίσης και δεν προσφέρουν οριστική εξάλειψη της νόσου. Οι παρενέργειες των φαρμάκων και μακροχρόνια χρήση τους θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε εμφάνιση και άλλης παθολογίας (νεφρά, συκώτι κ.τ.λ.)
Τα αίτια της ημικρανίας είναι η αγγειακή δυσλειτουργία. Όμως τι είναι αυτό που την προκαλεί; Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα αλγόριθμο, μια αλυσίδα λειτουργιών του νευρικού και ενδοκρινικού συστήματος του οργανισμού και εδώ ακριβώς είναι ειδική η βελονοθεραπεία. Ο έμπειρος βελονιστής με διάφορες διαγνωστικές μεθόδους της ανατολίτικης αυτής θεραπείας που βλέπει και αντιλαμβάνεται το οργανισμό μας σαν ένα ενιαίο σύστημα συνεργασίας και αλληλοεπίδρασης τρισεκατομμυρίων κυττάρων, έχει τη δυνατότητα να αποκαλύψει την “ρίζα του κακού” που πολλές φορές μπορεί να μην είναι μία! Ο βελονισμός έχει θεραπευτική και ρυθμιστική επίδραση και όχι μόνο αναλγητική όπως λανθασμένα προβάλλεται η άποψη αυτή στην Ελλάδα για διάφορους λόγους που δεν έχω σκοπό να αναφέρω τώρα.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (WHO Chronicle, 1980) κατάρτισε ένα κατάλογο κυρίων ενδείξεων για εφαρμογή του βελονισμού ως αυτοτελούς θεραπείας σε δεκάδες ασθένειες, περιλαμβανομένης και της ημικρανίας. Σαν ιατρός βελονιστής επί 25 χρόνια τώρα, έχω θεραπεύσει οριστικά δεκάδες περιπτώσεις βαριάς ημικρανίας και θα ήθελα να σας αναφέρω ένα από αυτά σαν παράδειγμα για να καταλάβει κανείς καλύτερα πως γίνεται και πόσο χρονικό διάστημα απαιτείται.

Κοπέλα 28 χρονών με κρίσεις ημικρανίας επί 1,5 χρόνο με συχνότητα 1 φορά κάθε 10- 15 ημέρες, με αυξανομένη ένταση πόνου και διάρκεια 2-3 ημέρες, με φαρμακευτική αγωγή που τους τελευταίους 4-5 μήνες δεν βοηθούσε πια, “κατέληξε” όπως αναφέρει η ίδια στον βελονισμό, επειδή είναι το τελευταίο που δεν έχει δοκιμάσει ακόμα και επειδή μια φίλη της θεραπεύτηκε στο ιατρείο μου από σπαστική κολίτιδα. “Η τελευταία κρίση με οδήγησε στο νοσοκομείο, όπου με ορό στο χέρι στο ράντζο του διαδρόμου, από το πόνο ήθελα να αυτοκτονήσω» όπως λέει. Ο ορός με βοήθησε αλλά “τρέμω και μόνο στην ιδέα να επανέλθει η ημικρανία σε αυτήν την ένταση”. Η κατάσταση που περιγράφει η κοπέλα ταλαιπωρεί το 11% του πληθυσμού του πλανήτη και κυρίως το γυναικείο φύλλο.

Πρώτο μέλημά μου ήταν να πάρω το ιστορικό της ασθενούς.
Η κοπέλα είναι υπάλληλος σε ιδιωτική εταιρία, δουλεύει 8 ώρες στον υπολογιστή, έχει σκολίωση και πόνους στην ράχη, στην ωμοπλάτη, στον αυχένα, στους ώμους και μούδιασμα στα δάκτυλα καθημερινά με διαφορετική ένταση. Η περίοδος διαρκεί 6-7 μέρες και λόγω ινομυώματος χάνει πολύ αίμα (φερριτίνη-σίδηρος κάτω από το φυσιολογικό, όπως έδειξαν αργότερα οι εξετάσεις) και οπωσδήποτε έχει ημικρανίες, πόνους στη κοιλιά και στη μέση. Είναι άτονη, χλωμή και ομιλεί πολύ σιγά σχεδόν ψυθιριστά. Ο σφυγμός της είναι ρηχός, αδύναμος, επιφανειακός στο κανάλι του νεφρού και ταχύς (90), η δε αρτηριακή πίεση είναι χαμηλή (9,5 – 7,8).

Η Διάγνωσή μου
Υπόταση, σιδηροπενική αναιμία, αυχενικό σύνδρομο, χρόνια κόπωση λόγω έλλειψης ύπνου (μένει στο Καματερό, εργάζεται στο κέντρο, έχει 3 μικρά παιδιά, οπότε κοιμάται 5 ώρες μόνο). Αυτό αποτελεί συνδυασμό πολλών παθολογικών καταστάσεων και παραγόντων που αυξάνουν την συχνότητα, διάρκεια και ένταση των κρίσεων ημικρανίας. Επιπλέον καθιστική εργασία με επιβαρυντικό παράγοντα (σκολίωση), έλλειψη άσκησης, μη σωστή οξυγόνωση των οργάνων και των ιστών λόγω αναιμίας.

Συνιστάται
Αμπούλες σιδήρου δια στόματος επί 3 μήνες, ειδική γυμναστική κατά την ώρα της εργασίας, άσκηση έστω τα Σαββατοκύριακα, αλλαγή μαξιλαριού και θέσης ύπνου, βελονισμός – 10 συνεδρίες οπωσδήποτε, συνολικής διάρκειας ενός μηνός περίπου.

Αποτελέσματα θεραπείας βελονισμού
– Μετά την 3η συνεδρία βελονισμού | 9η ημέρα θεραπείας – Η κρίση ημικρανίας πιο ήπια από άλλες – αντιμετωπίστηκε πλήρως με τον βελονισμό.
– Μετά την 5η συνεδρία | 13η ημέρα θεραπείας – Οι πόνοι στον αυχένα και στην ωμοπλάτη μειώθηκαν κατά 90%. Δεν υπάρχει μούδιασμα στα δάκτυλα, αλλά πονούν όμως ακόμα τα χέρια και οι ώμοι.
– Μετά την 7η συνεδρία | 17η ημέρα θεραπείας – Έρχεται χαμογελαστή και μου λέει “είμαι πολύ καλύτερα γιατρέ, έκανα και sex!”
– Μετά την 8η συνεδρία | 22η ημέρα θεραπείας – Απότομη αλλαγή του καιρού έχει φέρει μικρής διάρκειας πονοκέφαλο που πέρασε μόνος του σε 1 ώρα.
– Μετά την 9η συνεδρία | 28η ημέρα θεραπείας – Έχουν μείνει μικρά πονάκια στα χέρια μόνο όταν απλώνει ρούχα στη ταράτσα.
– Μετά την 10η συνεδρία | 33η ημέρα θεραπείας – 29 μέρες χωρίς ημικρανία. Δεν πονάει πουθενά, έχει διάθεση και αισιοδοξία. Χαμόγελα βεβαίως και από την πλευρά μου διότι νιώθω πλήρως ικανοποιημένη!
Συνιστώ 1 φορά το μήνα για 6 μήνες ακόμα, βελονισμό για να σταθεροποιήσουμε τα αποτελέσματα.

Μια συμβουλή ακόμη. Έχετε κρίση ημικρανίας; Στο ξεκίνημά της μπορεί να βοηθήσει 1 κουτάλι παγωτού ή 1 παγάκι στον ουρανίσκο! Κρατήστε το καλά σφιχτά με την γλώσσα σας. Η υποθερμία που προκαλεί στον υποθάλαμο αυτή η πράξη μπορεί να σταματήσει την επερχόμενη ημικρανία.

Με πολύ αγάπη προς όλους τους αναγνώστες.

Σοφία Γιάχινα – Ιατρός Βελονίστρια

Κατεβάστε το άρθρο σε PDF